Memo
al herhaalt 
de stilte steeds méér  
van alle doden blijf ik het langst bij jou 
 
en bij mijn eigen dood 
kopieer ik wel jouw zwijgen; mijn lichaam
scheefbuikig, bloedt toch immers leeg
 
het schreeuwt : stil toch
je weet dat de aarde kraakt 
in kelen van dronkaards
 
en dat zelfs de glazen broeikas
buiten blijft staan 
 
ik sterf gewoon maar
nergens heen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 6 mei 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie

Geef je reactie op deze inzending: