Je bloesem lees ik in september
ga maar mijn lief, volg de hoofdweg
die je lijflied niet langer laat soleren
volg de tonen op weg naar jouw ladder
en neem wat van onze minnebrieven mee
laat het papier net zo krullen als de letters
tijdens de ontstentenis van onze tête-à-tête’s
ik geef je mijn blauwste inkt mee
die al eerder heeft bewezen
hartstochtelijk te kunnen schrijven
wijd je aan de muze die je begeleidt
die je hand zal vasthouden terwijl jij
je ogen door de omgeving laat dwalen
laat haar waken onder hetzelfde laken als
waaronder jij je dromen tot poëzie verdicht
en kruip even in mijn pen terwijl zij schrijft
maar bewaar je diepste blauw voor later
en laat mij dan het uiteindelijke vel zijn
dat jouw bloesem mag blijven dragen
Geplaatst in de categorie: afscheid