korstgenot
langzaam schraap ik
de roodbruine korsten
van mijn bezeerde arm;
het is peuteren met pijn
negeer het lijfelijk alarm
niet dat ik zomaar
naar bloed zou dorsten
het geeft een aanhoudende kick
en dat is dwangmatig fijn
voorzichtig gaat mijn nagel
langs de rand van gestold vocht
op zoek naar reeds blootgelegen huid
maar bij de onverwijlde afwezigheid
van een loszittende rand
duw ik tegen de ondoorzichtige ruit
hier ervaar ik de pijn waarnaar
mijn zucht wordt toegeleid
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 2 augustus 2007
Geplaatst in de categorie: humor
Kans dus tot meedoen als dat gewenst is... Wat is hier de humor =in dit gedicht vraag ik me als plezierdichter af... CHRIS