Netgedichten

netgedicht (nr. 16.811):

de achtste plaag

ik wandel onbekommerd door Den Haag
genietend van door tijd vergeten straten
de zon loopt mee, ik voel me uitgelaten
bij thuiskomst echter wacht een heuse plaag

o nee, niet weer, een nare geur, nog vaag
verdringt de goede bui, in alle staten
aanschouw ik de onthutsende plakkaten
ik trapte in zo’n hondse hinderlaag

ik grijp m’n schoen, ontwaar het volle pond
waarmee een diep profiel is overladen
m’n maag is zich op actie aan ’t beraden
een vloek verlaat gemeend en luid mijn mond

God schiep, vermoeid van alle goede daden
per ongeluk, als achtste plaag, ... de hond