De wereld.
De stoeptegels dansen onder mijn voeten,
Groot gevaar!
Ik wil verder,
Harder,
Maar de stoeptegels trekken omlaag.
Geen weg verder,
Geen weg terug.
Ik word naar beneden geslokt,
Naar het diepe duister,
Geen uitgang,
Geen ingang meer nadat de tegels zich sluiten.
Een triest gevoel,
Een diep verlangen.
Naar die mooie dingen van buiten.
Nu alles zo kil en lelijk is.
Kijk ik terug,
En merk ik dat de wereld schitterend mooi is!
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid