Kwaad daglicht
het stuitert tegen mijn oorschelp
ziet geen kans binnen te dringen
probeert dubbelhartig mijn nekvel
maar vindt ook daar geen houvast
je ellebogen doen zo hun best
maar raken enkel de valse lucht
die je uitademt van inspanning
langzaam druip je af
langs mijn ruggengraat
waar je platvloers dooft
als een nachtkaars
het kwade daglicht
dat je probeert op te roepen
blijft spiegelbeeldend hangen
in je eigen schaduw
Geplaatst in de categorie: overig