Uit zicht loos
Strak kijkt zij
langs jaren die
verdwenen zijn
zwijgend sluit
ze het venster
naar opstandige gedachten
de levendige geest
heeft haar
ingehaald
die ene laatste bocht,
onoverzichtelijk
wijst nog niet
de route
haar tijd ademt
komende en gaande
maanden
sprakeloos
knikt zij ja
tegen de muur
daar waar haar leven
de laatste grens
heeft getekend
wit, maar ook
levendig schateren
foto's naar het
verleden
zonder dwalen
gaat deze laatste reis
en elke bocht
schept een klein
beetje afstand
een klein beetje
minder meer
Zie ook: http://websitemaker.kennisnet.nl/metha/
Schrijver: metha, 28 november 2007
Geplaatst in de categorie: verdriet