inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 18.317):

Beeld van een vrouw

Hij hamert uit een stuk graniet
de vrouw die hij het liefste ziet
en modelleert van vette klei
de ideale ronde dij.

Zij hoeft geen woord te spreken
om de spanning niet te breken
zich ook niet te generen
zo bloot en zonder kleren.

Zijn muze, zo benoemt hij haar
en duidt met cirkelend gebaar
de lijnen van haar bil en buik
gestroomlijnd als een Griekse kruik.

Die stille vrouw van blauwe steen
ik loop wat zwalkend om haar heen
zacht roept zij: "Kom, beadem mij
dan ben ik eindelijk weer vrij."

Schrijver: Joke Schiering, 13 december 2007


Geplaatst in de categorie: vrouwen

2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 951

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
lucas bouwman
Datum:
15 maart 2012
Email:
lucasbouwman41gmail.com
Origineel, amusant, met veel plezier gelezen, en aangevuld met precies het passende plaatje. Beademen lijkt mij trouwens meer iets voor een mannenfiguur (adam).

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)