Nachtkou

een gemarmerde en gespierde schoonheid,
gebeiteld in hart en geest wil ze
omhelzen, vasthouden, nooit vergeten

hoewel deze lippen koud zijn, gevoelloos,
deze armen haar niet dragen, deze ogen
niet kijken, maar staren, leeg en dood

in verlangen proeft ze een warme huid,
laat haar lippen dwalen en verpozen,
luistert dromend naar een stille kreet,

ze werpt het koude laken van zich af,
voelt de kille nachtkou, draait om en om,
kreunt kronkelend in dit eenzaam bed,

ze laat haar handen dwalen en ontwaakt,
in verloren hartstocht en verlangen
uit een bitterzoete droom

Zie ook: http://nvt

Schrijver: Tjoke, 14 december 2007

tyoke59gmail.com

Nachtkou

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 12 stemmen 638