geriefelijke troost
ik dwaal in een ongerede gevoel
immer zoekend naar geriefelijke troost,
is het gewoon mijn leven dat ik bedoel
gewaarworden van hoe ik door het
naakte bestaan word geloodst
of daar mijn ademend hopen op stoel
en liefde in een flits wordt nagebootst
in verwijlende dromen bij dagend licht
ach lieve, laat mij de glans zien in je twinkelende ogen
hebben zij mij ooit
in maar enig moment
van verlatenheid bedrogen
of mijn toekomst gedicht
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 2 januari 2008
Geplaatst in de categorie: individu