Netgedichten

netgedicht (nr. 20.628):

De Stem des Aanrechts

het is een vrouwenkoor,
ons vrouwenkoor
dat onophoudelijk gilt,
schreeuwt en steunt

zoals een gierende boor
al draaiend zijn hoge
eentonigheid kreunt

een toneel vol rode ballonnen
met opgezwollen nekken
het zijn sopranen
met een jankend geluid

die snerpend de lucht
langzaam laten vieren
in een ballade van Karel de Manke
zo staat op het bierviltje aangeduid

ieder familielid is opgetrommeld
zelfs tot in de vierde graad
"zie toch onze moeders daar musiceren"
roept een zonderling vanuit het toilet
"daar kunnen we weer een jaar op teren"

"die Wolfgang Kuch, de dirigent,
houdt met zijn stokje wel de maat
maar ik hoop dat hij vóór de stervensscène
uit de opera Het Genadeschot,
de zaal via de achterdeur verlaat

geruisloos, dat wel