inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 20.759):

Tussen heg en steg

staat het witte huis
waarin ik vroeger woonde
met gesloten ogen zie ik nog
de granieten keukenvloer
geëmailleerde pannen op het vuur

het bleekveld en de moestuin
een houten schuur op 't oude erf
die mijn vader zelf ooit bouwde
tussen overpad en achterbuur

er wonen andere mensen nu
achter de strak gevoegde muren
die elegante tuin en dubbel glas
ja, ik stond te gluren, even maar
en zag wat ongezien verdwenen was

want tussen heg en steg staat
nog steeds hetzelfde huis
maar die zachte warme mantel
waarin ik woonde, is voor altijd weg

Schrijver: Hanny, 22 mei 2008


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 778

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
jan haak
Datum:
30 mei 2008
Email:
janhaakzonnet.nl
De wereld van de kinderogen blijft altijd, hoe de tijd de werkelijkheid soms ook verandert.
Dit mooie gedicht is voor mij dan ook heel herkenbaar!
Naam:
kerima ellouise
Datum:
23 mei 2008
Email:
kerima.ellouisehotmail.com
de ogen van het hart blijven immer naar de warme mantel kijken, de zachtheid op je pad...ingenesteld...erg mooi geschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)