Tussen heg en steg
staat het witte huis
waarin ik vroeger woonde
met gesloten ogen zie ik nog
de granieten keukenvloer
geëmailleerde pannen op het vuur
het bleekveld en de moestuin
een houten schuur op 't oude erf
die mijn vader zelf ooit bouwde
tussen overpad en achterbuur
er wonen andere mensen nu
achter de strak gevoegde muren
die elegante tuin en dubbel glas
ja, ik stond te gluren, even maar
en zag wat ongezien verdwenen was
want tussen heg en steg staat
nog steeds hetzelfde huis
maar die zachte warme mantel
waarin ik woonde, is voor altijd weg
Geplaatst in de categorie: tijd
Dit mooie gedicht is voor mij dan ook heel herkenbaar!