Schoot
Onverwachts ziet zij
de aarde bewegen
geen scheuren
geen gaten
nee alleen een licht
bijna soepel bewegen
net als een moeder
in haar eerste jaren
toen passen nog
veerkrachtig genoeg
waren om de echte wereld
buiten te houden
en terwijl het grind
krijst onder de zooltjes
van haar wit gevlochten
zomersandaaltjes
waarin roodgelakte nagels
eigenwijs vooruit
willen lopen
kijkt ze naar links
ziet bronzen letters
bijna dansen tussen
bloemen in kleuren
van elk seizoen
verlaten leest zij
de jaren die bedrukt
geen afstand scheppen
en fluistert zacht
je hoeft niet meer
te wachten
Geplaatst in de categorie: emoties