voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.391):

lichtglans

wanneer een spiegel glijdt
uit de nacht

het doolhof vult
tussen duin en dromen,
de maan zich losschudt, minutenlang

meer dan vol

verandert de zee niets
aan zomergrassen, te midden van
de dag

bloemen zullen opgroeien
als sterren in een vijver, hun dorst lessen
met golfjes dons

geplukt uit het sierspoor van de eend
die in het sneeuwwitte binnenhof
van stilte

staart naar de eenvoud
en de belofte van de wind

Zie ook: http://www.fixpoetry.com/index.php?id=2121&aid=2365

Schrijver: kerima ellouise, 2 juli 2008

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.2 met 24 stemmen

905

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Hazen, 18 jaar geleden

En zij spreekt met donsletters in 't tongwit der poëzie; wonderparel'lijk.

Sanne L, 18 jaar geleden

Heel erg mooi!

Fari Sohi, 18 jaar geleden

Ik vind het een mooi gedicht, netjes.

Hanny, 18 jaar geleden

De dag wacht glanzend in al haar eenvoud voor wie wil zien. Gelijk een eend die de nacht uit haar veren schudt. Subliem gedicht!

tack walter , 18 jaar geleden

Aan een vijver vol sterren, staar ik in stilte naar de donzen dromen van uw verzen.

Geef je reactie op deze inzending: