inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.427):

Trento, Piazza Dante

Uitgedroogd, strompelend haast kruipend
komt de eenzame dichter hier weer tot rust.

Zijn hoofd vol vermoeienissen, het lichaam
getergd tot in elke vezel doch gelukkig
met zijn tijdelijke oase.

Tussen het welig groen zwerven
driftige duiven, pikkend en wijzend
naar elkaar, druk debatterend
om een korstje brood.

De wind waait met de tijd
haastig en ongecontroleerd;
een blad zweeft melancholiek
voorbij.

Hij kijkt op. Strekt zijn stramme benen.
Komt moeizaam overeind. Zijn rug kraakt,
zijn nek schuurt, zijn benen kreunen
maar zijn voeten slepen niet.

Zwijgzaam maar diep van binnen
voldaan loopt hij vastberaden
richting het station.

Schrijver: Edwin van Rossen, 16 juli 2008


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 407

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
annabel
Datum:
16 juli 2008
Email:
justformeplanet.nl
Wat een prachtige gedichten levert de vakantie op. Mooie melancholie voor de thuisblijvers.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)