Netgedichten

netgedicht (nr. 21.589):

het laatste gedicht

waarom zou ik nog
naar woorden zoeken in
deze kapotte woning

mijn letters dragen
anonieme gezichten, liefst
ver weg

analfabete minnaars
die uit mijn mond vluchten
en het glazen trapportaal
vermijden

bewegingsloze
decoratie, mijn spiegelbeeld
waarnaar honden blaffen

waarom zou ik nog
wind is wind en bomen
praten niet

de zee is slechts een illusie
van schelpen, door het
ruisen verwend

en de dood
openbaart zich nooit
in schoonheid

in mijn zwijgen, alleen

Zie ook: http://www.fixpoetry.com/index.php?id=2121&aid=2365

Schrijver: kerima ellouise, 21 juli 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

het laatste gedicht

4.8 met 17 stemmen

766

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

annabel, 17 jaar geleden

De dood openbaart zich nooit in schoonheid; daar zou ik een gedicht over willen maken. Vergeef me mijn ambitie, maar het is te mooi..... Ik lees wel of je daarmee akkoord gaat!

Wouter Tieks, 17 jaar geleden

Hoe dof toch kan schitteren, wat een tweestrijd en wat een verlies

sjoerd haxe, 17 jaar geleden

Erg fraai gedicht.

jan haak, 17 jaar geleden

Wow, dat komt wel aan.

Hanny, 17 jaar geleden

Jouw woorden dragen verder dan de wind en zullen dat altijd blijven doen. Parelend mooi.

Sanne L, 17 jaar geleden

Het is wederom prachtig, dus ik hoop niet dat dit het laatste is dat je hier schrijft. Je kunt het erg goed.

Geef je reactie op deze inzending: