inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.632):

Insomnia

Hier in deze donkere kamer
ontdaan van licht en luister
hoor ik het kruipen der klok.
Daarbuiten: het zachte tikken
van een verlaten wandelstok.

In deze stille en eenzame nacht
zonder de haast van het licht
houden de wind en de bomen
als tijdloze vrienden voor al die
slapelozen, fluisterend de wacht.

Schrijver: sjoerd haxe, 24 juli 2008


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

2.6 met 8 stemmen aantal keer bekeken 799

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

jan haak, 17 jaar geleden
Mooi gedicht met een wiegende schoonheid.
kerima ellouise, 17 jaar geleden
Ook stilte kan een tijdloze vriend zijn, al fluistert ze vaak eenzaamheid. Een zachtmooi gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)