Als de dood en gladiolen
Geloof mij
op de zondagochtend
na een halve croissant
aan kruimels in mijn haar
zijn het jouw ogen
en handen, niet
en toch gelaakt
als een oor en ooggetuige
al vluchtend
gelijk met de dood
maar onafgemaakt
noem me niet meer
als laatste te lispelen
in mijn oor of gelijk
aan het afgelegen naspoor
van verdoolde kruimels
van een verlaten
komt geen vraag
slechts het aanzien
in stil besef
doet wreder aan
dan dat
waar niet het juiste hart ligt
en gladiolen vergaan
Zie ook: http://sixssite.websitemaker.nl/sixssite
Schrijver: six, 3 augustus 2008
Geplaatst in de categorie: emoties