Netgedichten

netgedicht (nr. 22.137):

De kim gepasseerd

loop weer verloren
in eigen land
achterwaarts kijkend
of rotonde lopend
naar voren

of zit ik
achter slot en grendel
waar niemand mij kent
en ook ik
mezelf niet begrijp

raak ik daar ooit aan gewend

het lijkt doelloos vissen
met aas zonder hengel
en een onbekende
mijn gedachten ment

het is dolen in gewelven,
overvol of door
leegte uitgeput
ik word gedwongen
duisternis te delven

*

achter tralies
van overmacht
hoor ik het orakel spreken
"ken je zelve"

och, kon ik maar ademen
onder een loodzware deken

*

Zie ook: http://fixpoetry.com

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: j.dreyfsandt zu schlamm, 31 augustus 2008

julius-dreyfsandt

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

duisternis

4.2 met 30 stemmen

1.313

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Roland Hainje, 17 jaar geleden

ach, wat kan nog gezegd worden...
voelbaar? *compliment.

Hilly, 17 jaar geleden

Bijzonder hoe jij dan die eenzaamheid kunt omschrijven in jouw woorden

Hanny, 17 jaar geleden

Prachtige verwoording van het ronddolen in eenzaamheid.

Rudolf, 17 jaar geleden

Bij dit zeer fraaie (en herkenbaar) gedicht krijg ik tijdens het lezen het gevoel van onderen naar boven te lezen.

annabel, 17 jaar geleden

Je bent een inspiratie voor al die dichters die op zoek zijn naar zichzelf.
Voor mij is in ieder geval weer een puzzelstukje op de goede plek gevallen.

nonna, 17 jaar geleden

Als je je voelt, zoals op ´t slagveld van de `krim` waar soldaten onder mensonterende omstandigheden, in het donker van de loopgraven, snakten naar een sprankeltje licht. Dan plotseling was `zij`daar, de lady with the light. Weg trok zij het duister, en de zon kon hun hart, en ziel weer verwarmen.
Jouw woorden verwarmen dagelijks vele harten. Laat mij vandaag een straaltje licht op jou werpen!

Ludy, 17 jaar geleden

De mens op en neer in isolement; zich niet in de ander herkend. Raak verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: