middaguur in Bardolino
de sterren achter ‘t branden van de dag
zijn als de ogen waarin hitte opstijgt
tot zij sluiten. tuinen groeien terug
naar velden aan beide kanten van stenen
die als straten onder voeten zich begraven
vastgelegde zinnen die hun kanten wisselen
aan lantarenpalen bengelen gedoofde lichten
en wijzers van kerktorenklokken hangen vast
in hun tijd. zolang zon, regen en wind het toelaten
wijzen daken alles terug; enkel de woorden
van doden spreken nog over huizen. de morgen
is de avond en de middag vibreert heet in de dag
de echo van stappen over houten bruggen
zijn het gefluister van bomen en zichtbare zeilen
houden stemmen gevangen van de andere
oever van ’t meer. ’s avonds verwisselen kleuren
hun namen; alleen de lippen blijven rood
verbergen zich enkel in winter (zegt men).
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 2 september 2008
Geplaatst in de categorie: vakantie