dementie
in grijs gebied
zonder haken en ogen
onze verbazing niet gezien
en heel misschien
niet gelogen
zingt een oud lied
door haar starre
vreemde pogen
telkens weer
die holle
maar blije lach
ik mag, ik mag
luisteren met een
treurig oor
iedere week iets minder
totdat ik niets meer hoor
Geplaatst in de categorie: verdriet