inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 22.854):

Kralen

Als raamlicht dartelt door de glazen kralen,
dan speelt een beeld van jou in elk facet.
Om jou uit het verleden op te halen,
bekijk ik steeds dit kleurrijke palet.

Geen diamant, hoe fel hij ook mag stralen,
waar één moment van ons is ingebed.
Alleen dit snoer kan over jou verhalen
en elke tint komt voor in jouw portret

dat traag verbleekt. De zon is een dievegge:
ze laat de kleuren eerst heel zacht vervagen
en geeft ze dan in 't licht van jaren prijs.

Waardoor 'k besef dat ik me neer moet leggen
bij het voorbije van voorbije dagen,
bij 't vaststaand feit van het bestaan van grijs.




(gezongen versie te beluisteren op mijn weblog)


Zie ook: http://veradebrauwer.punt.nl/

Schrijver: Vera De Brauwer, 16 oktober 2008


Geplaatst in de categorie: liefde

4.1 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.207

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

frans schuit, 17 jaar geleden
Hier wordt ik stil van.
Roland Hainje, 17 jaar geleden
prachtig, dichtster.
Peterdw., 17 jaar geleden
Ik heb net je weblog bezocht en je dit prachtige gedicht (en andere) horen zingen. Ik ben erg onder de indruk, en ik ga er vaker een kijkje nemen.
Peterdw., 17 jaar geleden
Een prachtig gedicht, ik heb je weblog bezocht en je dit gedicht heel mooi horen zingen, ik ben erg onder de indruk.
jan haak, 17 jaar geleden
Sterke beeldspraak in deze toverdans van woorden.
jos zuijderwijk, 17 jaar geleden
Duizelingwekkend Dame, ik wankel en drink koffie.
hebus, 17 jaar geleden
je kan dit niet of je kan dit niet anders beoordelen dan: als je zo kan schrijven, dan kan je de liefde aan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)