Netgedichten

netgedicht (nr. 22.950):

Schone schijn

er zijn zo van die mensen
die mij niet mogen
het aantal neemt
door de jaren heen
alleen maar toe

heb ze mogelijk in hun
verwachtingen bedrogen
worden van mijn aanwezigheid
ondraaglijk moe

of zal het zo zijn
dat ik nu pas,
door de jaren gelouterd,
de schone schijn doorbreek
van zelfgenoegzaamheid

waar de ziel
schellen verdrijft
uit het land van blinden

dat ook in mijn handen
zwart wit wordt bereid
uit juichende kleuren

ja, ik lijk toch veel op wat
anderen van mij vinden

Zie ook: http://fixpoetry.com

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 23 oktober 2008

julius-dreyfsandt

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

eigendunk

3.7 met 31 stemmen

1.227

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

chatfant, 17 jaar geleden

Mag ik dan wat tegengas geven? Qua thema is dit ok. Maar de manier waarom je hier rijm gebruikt komt nogal gedwongen/gekunsteld over. Het zijn in ieder geval geen zinsstructuren die vlekkeloos lopen.

Roland Hainje, 17 jaar geleden

Blijf jezelf! Je schrijft -als altijd- prachtig. Enkele onderdelen van de 'eventuele' verwachtingen gebruik je, om, als dichter, te blijven groeien... *Compliment!

elze, 17 jaar geleden

ach wat doet het ertoe wat anderen van je vinden.
een pracht stuk schrijven van je weer.

jandeb, 17 jaar geleden

deze is weer schitterend vind ik, genoten!

Ludy Roumen, 17 jaar geleden

Ken jezelf als de ander sluipt er met de jaren in en wie ben je dan nog. Zo herken ik dit in jouw woordenstroom.

Peterdw., 17 jaar geleden

Dit brengt ons bij de vraag: ben ik wat ik van mezelf vind of ben ik wat anderen van mij vinden?
Bij de weg: ik heb totaal geen hekel aan je Julius, ik mag je!

sjoerd haxe, 17 jaar geleden

met plezier gelezen...

Geef je reactie op deze inzending: