in handen van de ochtend
jouw schoonheid
waait om me
heen
en vanuit de verte fluit
de blauwe
winde
naar bewoonde nesten
nee
neem geen afscheid
van het licht waarin wij horen
of van de kleine onbekende vogels
die warmte uit de kruinen
schudden
hun gekwetter over stilte leggen
door wijzers van de tijd verleid
voorzichtig
warrelend door je haar
tot diep in je slaap
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 1 november 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie