Paddenstoelen onderweg

herfstbos maakt iedere schrijfster
inkerig tot zichzelf
zij spiegelt zich in donker water
en ziet haar schraalste vers

vraagt zich in arren moede af
wat haar bezielt

de criticaster in haar hoofd zal als excuus
de uitlaatklep wel weer gaan halen
of het ego dat moet worden opgefleurd
waardoor zij ach zo mededeelzaam is
onder het mom van groots verdwalen

kom ik dan tot mijzelf
dan is het antwoord snel gegeven
mijn dichtsels geven bij verdwalen,
wat soms tot wanhoop leidt,
tot mijn geluk toch weer de route aan
als paddenstoelen langs de weg

Schrijver: annabel, 3 november 2008

stuve013ziggo.nl

gedichten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 196