Klokslag twaalf
Enigszins verwonderd
kijkt zij om zich heen
haar grijze ogen gaan
weifelend en twijfelend
naar slanke handen
gevouwen willen zij vasthouden
geknepen willen zij vergeten
ontspannen willen zij vieren
waar fiere schouders
weken dragen van tot hier
laat haar ingetogen lach
rimpeltjes schuchter verschijnen
berustend gooit zij
een hand vol luchtkusjes
naar de vele schitterende
sterretjes in de vrieskou
het is vijf voor twaalf
Geplaatst in de categorie: emoties