Netgedichten

netgedicht (nr. 23.846):

Ondanks

Praat nog een laatste keer met mij
jouw woorden, jouw ogen
jouw vaderlijke onvermogen
je gaat dood. Laat me bij je zijn
zoals nimmer is geweest

Voor één keer, laat mij je kind zijn
en laten we samen samenzijn
het verleden vergeten voor even
want je gaat dood, de tijd sterft mee
laat mij me één keer veilig bij je voelen

Laat mij je strelen,
zachtjes door je grijze haren
door je kwetsbaarheid
door je laatste uren
je ademt nauwelijks nog
we staan samen aan het einde
van een nieuw begin

Je bent bijna dood,
het is donker en duister in mijn hart
ondanks alles blijf je mijn vader
ondanks alles ik jouw zoon
ondanks alles, ja ondanks alles
hou ik toch van je