dreiging
Er hangt een dreiging in de lucht,
een diepe zucht, blik naar de hemel,
alsof we wachten op de schemer,
of scheuring van ons warm cocon.
We leven door en maken plannen,
toch zijn we onderhuids gespannen
en voelen we de tijdsgeest drukken,
die scheurt ons fundament aan stukken.
Er sluipt een angst door het gewelf,
een vage vrees die maakt zich meester,
begeestert onbezorgde zielen,
zij knielen, of doen een stapje terug,
Ik voel omhelzingen verslappen,
we glippen weg, contact verbroken,
verstoken van ons zelfvertrouwen,
we bouwen gretig luchtkastelen,
we telen zonder ooit te zaaien
Vermoeide trappelaars in water,
de bodem nodigt uit tot rustplek,
onschuldig en tegelijk zo wreed
mijn kreet sterft langzaam,
toch voor eeuwig.
De echo klinkt wat uitgehold.
Zie ook: http://www.demonotiek.nl
Schrijver: bram wanrooij, 1 april 2009
Geplaatst in de categorie: maatschappij