Netgedichten

netgedicht (nr. 25.700):

MIST

zó snel gaan soms de woorden
die ik zou willen vangen
als we met meerderen samen zijn
klanken
een enkel woord
waar is de zin nu gebleven
ik grijp hier en daar
plak het aan elkaar
voeg er wat bij
en er ontstaat iets
wat er op lijkt

de woorden
ze blijven stromen
ik zie ze vóór me verdwijnen
naar een plaats
waar ik nog niet ben
en zo
raak ik in de mist
het zicht op het geheel kwijt