Netgedichten

netgedicht (nr. 26.096):

Voor het donker werd

Je stampt je voeten,
je stampt de aarde warm,
onder een loodgrijze lucht
is je hart veel te koud.

Voor altijd verliezen;
onthoofd door een
snijdende wind, die
de kop op stak.

De roepende stem
uit de woestijn,
golven van verwondering:
een medestander, die doordrong

tot de verstandsverbijstering:
onvoorwaardelijk de overgave,
een uitputtend doodgaan
voorlopig in de kiem gesmoord.