inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 25.992):

ONMACHT

mijn hart schrijnt, wanneer zie ik hoe je langzamerhand
schuilgaat en verdwijnt,
onder watten, onder wollen dekens van te zachte woorden,
je stamelt nog een verontschuldiging,
je stapt voorzichtig achteruit, je stem wordt stom en stil,

ik voel je aarzeling, je angst nu je op dit moment
volkomen woordeloos vertrekt, je hebt geen lef meer
om uit te spreken, laat staan vertellen, wat je voelt

medelijden, een diep medelijden, welt in mij op, maar
in godsnaam, welke kracht heeft medelijden ooit gehad?
ik voel het, maar jij, zo passief, je wijkt opnieuw

ik zou jou uit willen schelden, ja goddeloos vervloeken,
ik zou je huid willen schuren, je willen slaan, omdat je
zo stil, zo passief, zonder mening of heftig protest
dit verborgen ontluisterend, geluidloos leven leeft

ik haat je, om jouw onmacht, ik heb je lief, om je onmacht,
ik pijnig mijn gemoed of er wel iets van passie of verlangen
huist in jouw ziel, ik wil, nee ik kan niet geloven dat
een mens zo stil en verborgen wil leven, het maakt me
verdrietig, machteloos en woedend, omdat ik niet, nooit
jouw hart of ziel heb kunnen raken met mijn strijd,
mijn strijd om dit leven aan te kunnen of te begrijpen

Schrijver: Tjoke, 12 mei 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 518

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
sacrajewa
Datum:
12 mei 2009
Email:
wimimiplanet.nl
Tjoke,

bizar dat wij enkele seconden na elkaar een gedicht met dezelfde titel op deze site zetten.

Jouw tekst uitgebreid, die van mij klein.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)