voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.127):

ontelbaar

laat maar
ik wil niets meer bezitten
dan de kiezels die ik uit eenzaamheid
raap

langs een veelvoud van
rivieren, onzichtbaar

voor hen met dode gezichten
niet dichter dan
jij

al weg
voor stilte in mij
vloeit

en dichtklapt tot gevels
met luiken gesloten

zoals mijn woorden die ik tel
en bevochtig

wanneer uit de dakgoot
een lege kamer
drupt

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 14 mei 2009

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

3.9 met 21 stemmen

491

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

tack, 16 jaar geleden

elk ogenblik tel ik uw woorden als kiezeltjes!

Inge Deconinck, 16 jaar geleden

Zeer gevoelige woorden, zinnen...
Een gedicht dat raakt en waarin ik mooie beeldspraak lees.

elze, 16 jaar geleden

Een prachtige opening en een fantastische afsluiter, schitterend.

Quicksilver, 16 jaar geleden

Stilmakend gedicht, hoop dat de kiezels niet eenzaam blijven aanvoelen!

Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden

Die laatste strofe, wat een beeld! Schitterend.

wietewuiten, 16 jaar geleden

ontelbaar reeds de beelden die soms zingen soms verzengen. maar steeds beademd met stofgoud.

bert, 16 jaar geleden

jouw gedicht, zij het wat meer in de schaduw toevend, raakte mij !

windwhisper, 16 jaar geleden

Triest wordend bij het lezen, maakt het niet minder mooi.

Geef je reactie op deze inzending: