Winterstrand
Mag ik je even weghalen uit je dagelijks bestaan
zodat je niet vergeten zult
welk ander pad je in zou kunnen slaan
ik vraag maar een ogenblik van je geduld.
‘t Is even wennen op dit stille winterstrand
je hoort hier alleen de zee, de vogels en de wind
kom ga met me mee, geef me je hand
Ik weet dat je dat veilig vindt.
Je bent zo mooi aan deze koude kust
verdwenen is je boze voorhoofdsrimpel
je bent ineens zo blij, je bent hier zo gerust
Dit genoegen met elkaar, het is zo simpel.
Hier is geen telefoon, geen handige bereikbaarheid
hier is geen winst, geen ellebogen die scoren
dit is géén wereld vol strijdbaarheid
Hier gaat de liefde niet verloren.
Nu keren we weer om naar Wassenaars’ lust
je kunt kiezen voor geluk, of delen in de winst
maar altijd kun je teruggaan naar de witte kust.
Geplaatst in de categorie: liefde
Wederom heel mooi! Schreef je dit in januari?
die ik zo graag wil helpen maar diegene kan zich nog niet voor me openen helaas.
een prachtig gedicht