Dromerige nacht
Die dromerige nacht
hield ik mijn werkelijkheid
dicht bij de lantaarn, mijn licht
een blonde zangeres, een gedicht
dat zij vloeiend vertolkte
tussen spelonken van liefdesdicht
wist niet meer over de liefde
dan tijdens avonturen, trillende sprieten
onwennige uren, getuigenis van zangkunst
in ontuchtige schuren, met burgers die gluren
ik kuste haar zandstrand met schuurpapier
polijstte de liefde, duurzamer, ieder uur
liep met haar mee over de loopplank
naar minder eenzame dromen
riep nog eenmaal
"Annabel"
"Jeugdliefde"
Zie ook: http://mobar.punt.nl/
Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 2 november 2009
Geplaatst in de categorie: individu
Mooi gedicht.