Het verborgen verdriet
Het is zoals de pijnen die in de zomerse sterfte
op zoek gaan naar de streling van de herfstse smart
verdrietend en wegkwijnend de zonnestralen
achter de wolken van een gebroken hart.
Het is zoals het klaterend gelach in de zomerse nasterfte
echoënd, nagalmend verblindend het verdrietende dal
verstopt, verscholen tussen het kleurrijke bladerdek
waar ook niemand zoeken zal...
Het is zoals verdoken leed dat bij zomerse sterfte
verdwijnend, klein snikkend, zich voor mensen hoedt,
sluimerend wachtend op de dooi na winterse kou
hopend op d'eerste lentezonnestraal die de healing doet.
Het is zoals... wachtend om te mogen Zijn...
Geplaatst in de categorie: verdriet
Dank je voor het plaatsen ervan, ik herlees het nog eens.