aan de dichters van steen

er glijdt
een stukje Nepal
langs mijn schaduw

muren ruiken vers en verzen
naar mokka puur
en een heel klein beetje Hans

ik schroef
het uitgebroken licht terug vast
in dit ommuurd bestaan wanneer een lied kunst werpt
tegen de oudste ramen

heel even geeft dit leven me
het warme zaad

vivre
et un poème d'amour, des mots

ze zouden het niet willen verstaan

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 28 november 2009

miemakehotmail.com

dichters steen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 32 stemmen 666