Verstilde wereld

Mijn lange stille laan,
een sneeuwverlichte weg
de bomen, de oud
geworden dromen, het
water, bevroren rimpels
verstillen tijd, ingeblazen
door de wind, nergens
enig geluid, het is een
wondere wereld die me
omsluit, het bonsent
bloed wat door het hart
van de aarde gonst, wat
mij uit de verdoving wekt,
zijn zintuigen gericht,
op een voortschrijdende
horizon, die door de stilte lekt.

Zie ook: http//www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 23 december 2009

pebmartenskpnmail.nl

Uit de verdoving gewekt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 8 stemmen 387