Clint Eastwood
Ik ben een vreemdeling
dichter onder de mensen
het spreken het spekschieten
in een verdikking, het klontert
onder het eelt het spervuur
holle frasen breedspectrum pleister
op de wonden die afgeschoten worden
beleefdheidsverzoeken en handwapens
Ik schrijf liever voorbij de streep
van de dood waar het gezegde
geen naam meer heeft
ik leef op de soundtrack
van mensen
die het hebben klaargespeeld
het is niet ik die spreek
het is mijn vader die weerklinkt
in mijn schedel met het raspen
van Clint Eastwood
alleen zoek ik de variant daarop
tweemaal ligt het op de tong
en ik blijf achter met twee ogen
elk op een andere zijde
tussen het mens zijn
en wat fictieve waarde, alles
komt vanonder de dekking
met een zekere lading
Geplaatst in de categorie: psychologie