Netgedichten

netgedicht (nr. 30.109):

tegen

Uit het niets
gebroken verbogen verborgen
verlangen in tevoorschijn komen
dalen in donker
zoeken naar licht
een uitweg vinden
ook al weet je het niet
vanbinnen brandt de waakvlam
stil zucht je de woorden weg
lopen door straten zonder naam
zonder doel
zonder gezicht
waar is hij toch gebleven
die naakt staat
tegen de draad in gaat
die nooit afslaat als iedereen daar heen wil
die anders denkt maar nooit vergeet
dat klanken moeten branden
het is immers nooit niet
te laat
om op nieuw te beginnen