inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.419):

En face

mijn ezel is van hout
opgerekt tot ooghoogte

wel zittend
immers staande ziet men
over het naakte linnen doek
herkent men niet de eigen droogte

om blinde vlekken te kunnen verven
spiegelt men zich aan een wit vlak

in deze ootmoedige pose
kan men enkel inzicht
uit schaduwrijke vergezichten
verwerven
ze huizen namelijk onder eigen dak

de dag trekt voorbij, de nacht valt
zonder maar een tint aan te brengen

brandschoon schilderen
is weinigen gegeven

het is tamelijk moeilijk
om zelf gemaakte verf
met waarheid aan te lengen


Zie ook: http://www.fixpoetry.com

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 31 januari 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 445

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
elze
Datum:
31 januari 2010
Email:
lia_elzehotmail.com
Hans, de grootmoedigen onder ons lengen zeker hun eigen verf, mooi man.
Naam:
pama
Datum:
31 januari 2010
Email:
pebmartenshome.nl
Op jouw ezel stileer je de achterkant van de waarheid. Mooi gedicht.
Naam:
nonna
Datum:
31 januari 2010
Ook en profil, ziet dit er prachtig uit!
Naam:
Martien Montanus
Datum:
31 januari 2010
Email:
mamamoloxs4all.nl
Een mooie spiegeling met een prachtig slot!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)