Dans des oordeels
Dans des Oordeels
Zij danste ooit lente door lichte dagen
liet blootvoets gele narcissen met rust
voelde ijskoud door honderden vragen
hoe bedekt geweten opnieuw werd gesust
zij laat nu zwarte sluiers bruiden vangen
geeft scheuten een laatste krimp van pijn
proeft geen verschil meer in standen en rangen
beleefde het maagdelijk wit ooit als ragfijn
steeds ziet zij witte boorden om dikke nekken
als teken van macht, gezag en spiritualiteit
denkt nu laat het Allerhoogste maar verrekken
haar jeugd, haar leven, een eeuwigdurende strijd
behoeften lieten onder God's mantel nazaten bedekken
in Godsnaam waar waren Adam en Eva in die tijd
Geplaatst in de categorie: actualiteit