Uit de serie: Herdenking kamp Ravensbruck III ; Pourquoi pas?

Ik dacht na, de ademhaling van ons gezin was hoorbaar
en hoe hij zijn tefillien gelegd had in de ochtend,
zich devoot wilde wijden aan een troostgang.

In het nanachtdauw zicht onder het blauw
zich nog moe droomde,
aard nog nat zelfs de zonneregen sprieten nog niet raakte
het was toen, domweg toen dat ik de hakken hoorde klakken.

Bij het bombardement de tree naar zolder kraakte,
wij angstig toch nog geen doodskreten slaakten
in het huis zonder gebroken dakpannen.

Hoe kun je puurdiep baden in het lome.

Het was toen, toen gewoon een plaats met ons gezin.
Het werd de grijsgrauwe stad die omzoomd
met kapotgeschoten versplinterde bomen herfst werd,
waar de Engelse radio van vergassing sprak.

Toen het buiten licht werd niet de dag
dat wij in de auto of op de fiets zaten
de dag dat Maaike vroeg is het goj
komen er ooit groene loten gaan we straks dood.

Het werd het opeengepakte tijdstip, de dag zonder schoen
een razzia, de vrachtwagen, de trein, de barakken
en ik trok helle troost uit de dag van ooit.

Alles versneeuwde in mijn hart er was geen zalige weide
onder het koele dal met boven in mijn kruin een hemel.
Toen we terugkwamen woonden anderen in ons huis.

oorlog war child joden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 627