Erfgoed.

Als ik op een lentedag
mijn huisdeur zal openen
vloeit mijn gezicht over
daadkracht, getekend in
een gele zee van velden
van gisteren,in zoverre mijn
huidskleur die weelde kan
verdragen, stroomt de natuur
van onbegrepen zinnen over
mijn gelaat, onbehagen
schept een tijdloze adem van
onbegrip in half bereikte
doelen. Zien zonder te denken,
kunnen zien wat ik werkelijk zie,
in de eenvoud van het erfgoed van
een paardebloem die geduldig
wacht totdat een zekere bries
z'n zaad zal dragen naar een
hem voorbestemd gebied.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 8 mei 2010

pebmartenskpnmail.nl

Zien wat werkelijk is

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.1 met 7 stemmen 426