Optelraam

Hoe de dagen aan mij
ontkomen, telkens loopt
een ander tegen het
openstaande raam. Het
kind in de keuken eet
niet uit mijn hand, zelfs
de blikken pannen heeft
ze roerloos laten staan,
zeldzaam telt ze haar
uren op een houten raam,
daarop is het echte leven
pas begonnen, zij kan het
niet helpen want ik ben
het enige dagboek wat ze
ziet, waaruit bladzijden zijn
verdwenen en dat van mij
erbij wat ze leest om te
hechten, verpakt de genen in een
lied, geeft zich een eigen naam.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 15 mei 2010

pebmartenskpnmail.nl

Geeft het een eigen naam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 6 stemmen 526