In Zwijgzame Liefde
wanneer
de tempeldeuren openstaan
zie ik mijn lichtkarakters verschijnen
herstellende van hun zinkende zielen
zoekende naar verzadigde waarheden
dolend, achter maanstralen aan
bestudeer ik mijn gedachten
in zwijgzame liefde
lijken bomen op onvolmaakte mensen
diepgeworteld in eigen grond
als orakels van onbuigzaamheid
grijpend naar de hemel
telkens maar in beweging en
vol van verandering
nimmer stil te houden
met tendens van eeuwig voorwaarts
en in een glimp van overgang
strikte ik mijn veters
in patroonloze vorm
kraakte ik mijn eigen
code
Geplaatst in de categorie: emoties