Netgedichten

netgedicht (nr. 33.647):

Derwisj.

Het gezicht, het wezen
is niet veranderd, maar
toch in stramme lijnen weer
anders dan voorheen, bloed
als rivieren meandert tussen
de planeten, langs de hoogste
toppen en het diepste falen,
weerspiegelt zich het averechts
in dubbelzinnige verhalen,
waarin ik mezelf blijf foppen.

Kloven op het gezicht
belooft een rusteloze geest,
vraagtekens in beider ogen
als ze zich sluiten dan draait
het verleden als een derwisj
om het zere been van iemand
anders, gedanst over alles heen.
Deze carrousel verslikt zich in
de draden van de tijd, wat eeuwen
leek verdampt in seconden, in dwaze
lidtekens van gesloten wonden, een
voortschrijdende droom verbonden.
en een eenzame strijd maskeert.

Uit de bundel:

" Tussen foppen en falen "

Pama