Netgedichten

netgedicht (nr. 34.008):

Nacht-schaduw

Ik vind jou aan de rand
van een duister bestaan
zoals een schaduw zijn evenbeeld begroet
steek jij voor mij het licht weer aan
en ik volg je...op de voet

door het donker van een nacht
onder een deken van kilte
waar ik wacht tot de stilte
oplost in zonlicht
dat weer zal gaan schijnen

op een nieuwe dag waarin
ik je langzaam zie verdwijnen
als een schaduw van een
glimlach in het gras
alsof al dat licht
teveel voor je was

maar jij wacht tot de dag
voorbij zal gaan
dan steek jij voor mij
het licht weer aan
als een kaars in een
langzame schemer

daar vind ik jou terug
altijd dichtbij, nooit verder dan
een schaduw van
een voetstap
bij mij
vandaan...

Schrijver: Astrid Voerman, 26 juli 2010

Geplaatst in de categorie: filosofie

schaduw

4.8 met 70 stemmen

1.050

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

lijda, 15 jaar geleden

een schaduw van een glimlach in het gras, ik zie het zo voor me
ongrijpbaar dichtbij, graag gelezen.

Quicksilver, 15 jaar geleden

Zo waar, altijd dichtbij. In gevoel heel breekbaar zacht gedicht!

chritien van den burg, 15 jaar geleden

Heel mooi zoals de dag in de nacht overvloeit en andersom.

kerima ellouise, 15 jaar geleden

in het stille leven van langzame schemer wacht jouw glimlach vol licht op mij....breekbaar mooi.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Altijd dichtbij, nooit verder dan een schaduw, heel mooi Astrid!

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

mooie woorden zo wachtend tot de stilte oplost in de zon....

Geef je reactie op deze inzending: