zonder titel
Nu wordt het herfst. De bladeren
bruinen al wat aan de bomen,
langzaam, blad na blad. Het wordt
al koud en nat.
Nog even kleurt het goud, nog even
hoor ik vogels zingen. Maar in dat
'even' gaat het wringen, want vogels,
bomen, worden eigenlijk niet oud.
Ze zijn zoals ze waren in mijn
kinderjaren, zoals ze in mijn laatste
herfst weer zullen zijn.
Ze keren telkens weer, terwijl ik
meer en meer in een decor van
mist en bladeren verdwijn.
Geplaatst in de categorie: afscheid