Netgedichten

netgedicht (nr. 34.819):

Vanuit nergens, met liefde

Het gras leek zoveel groener
aan de overkant van dromen

Alsof je zou ontkomen
aan een wankel bestaan
uit grenzeloos verlangen
in vrijheid op te gaan

trok jij verder...
naar een lichtheid
van dagen die wij
niet kennen

in het hier en nu
van later
moet je toch bekennen
dat ook daar
het licht vervaagd

wandelend door tuinen,
dor en verlaten
vallen er gaten
in een zwervend bestaan

vanuit nergens, schrijf jij
met liefde...naar huis
uit grenzeloos verlangen
in vrijheid gevangen

aan die overkant van dromen
vond jij nooit een thuis

Schrijver: Astrid Voerman, 7 september 2010

Geplaatst in de categorie: reizen

heimwee

4.8 met 39 stemmen

974

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Fari Hs, 15 jaar geleden

Mooi en voor mij ook herkenbaar. Vooral de laatste twee strofen spreken me zeer aan.

Maria Voerman, 15 jaar geleden

Aan die overkant van dromen, vond jij nooit een thuis. Geeft de hele inhoud van het gedicht weer. Prachtig beschreven.

switi lobi, 15 jaar geleden

De overkant van dromen was toch niet dichtbij.. mooi Astrid.

kerima ellouise, 15 jaar geleden

soms moet men naar de overkant gaan om het besef te vinden....mooie zachte toon die ik graag gelezen heb!

ingridvoerman, 15 jaar geleden

gevangen in een verlangen naar vrijheid,mooi geschreven.

Peterdw., 15 jaar geleden

Mooi gedicht met een fantastische slotzin.
Heerlijk en tot nadenken!

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Het ontvluchten en zweven om te ervaren....weer heel mooi beschreven Astrid!

Geef je reactie op deze inzending: