Netgedichten

netgedicht (nr. 34.755):

Vroeger thuis

Nooit wordt het weekend meer als vroeger thuis,
toen ik op zaterdag niet uit mijn bed wou komen.
Onder de dekens kon ik van ontsnapping dromen,
zoals ik 's avonds van ontsnapping droomde
voor de buis.

Wat was ik, veertien, vijftien jaar? Niet langer
veilig voor mezelf of voor de ogen van de anderen
was ik zo onomkeerbaar aan het veranderen
dat ik mezelf het liefst verstoppen zou.

Geen kind, maar ook nog lang geen vrouw
was ik; een klein en mager ding waar jongens niet
om gaven. Alleen de slomen en de braven,
maar die waren mij te min.

Wel had ik een vriendin met wie ik alles deelde:
bittere vreugde, klein verdriet.
Het scheelde - maar het telde niet.